Superpozycja cząstek subatomowych

Poprzedni wpis podsunął mi pewną myśl. Chodzi o obserwacje stanów cząstek subatomowych.

Zgodnie z teorią kwantową znajdują się w stanie superpozycji, czyli jednocześnie zajmują wszystkie prawdopodobne stany, dopiero fakt dokonania pomiaru sprawia, że muszą się jakoś określić. To jakby obserwator wywierał wpływ na obiekt obserwacji.

Wyjaśnienie okazuje się banalne - po prostu pomiar (obserwacja) nie jest tożsamy ze stanem faktycznym. Ma to związek z właściwością fali elektromagnetycznej, niosącej informację, oraz z konkretnym obserwatorem. Różni obserwatorzy mogą dokonać różnych obserwacji, podobnie jak to jest z energią kinetyczną.

Może to wyjaśnić pewien przykład: wiatraczek wirujący na wietrze. Pomiar to fotografia, która utrwala wiatraczek w pewnym położeniu. Do tego dochodzi czas otwarcia migawki oraz czas dotarcia światła od wiatraczka do obiektywu aparatu. Więc fotografia dokonana przez drugi aparat mogłaby ukazać inne położenie wiatraczka.