Sumeryjskie mity o potopie

Od II połowy XIX wieku wiadomo, że wiele opowieści zawartych w Biblii ma swoje pierwowzory we wcześniejszych mitach, pochodzących z najstarszej znanej ludzkiej cywilizacji, czyli Sumeru. Jedynie drobne szczegóły się nie zgadzają, jak np. liczba bogów.

Według "Eposu o Gilgameszu" główny bohater, w poszukiwaniu sekretu nieśmiertelności, przybył do świata bogów, gdzie usłyszał od swojego obdarzonego nieśmiertelnością przodka Utanapisztima (Noego) opowieść o tym, jak zbudował wielką łódź, na pokładzie której przeczekał potop. Gdy przestał padać deszcz, posłał gołębia, jaskółkę i kruka (Według Biblii Noe wysłał kruka, później gołębia). Gdy wyszedł na ląd, złożył ofiarę Enlilowi (Jahwe). Ten, pouczony przez boga słodkich wód Ea, postanowił nie niszczyć więcej całej ludzkości, co najwyżej karać ludzi zsyłaniem na nich drapieżnych zwierząt, głodu lub zarazy. Uczynił Utanapisztima nieśmiertelnym.

Według mitu o Atrachasisie, królu Szuruppaku, po 1200 latach od stworzenia świata ludzie rozmnożyli się tak bardzo, że ich jazgot zaczął przeszkadzać bogu Enlilowi. Próbował zredukować populację, zsyłając najpierw zarazę, a później dwukrotnie suszę. Za każdym razem plany pokrzyżował Enki (Baal).
Enlil wraz z innymi bogami postanowił, w tajemnicy przed Enkim, zesłać na Ziemię powódź. Jednak Enki dowiedział się o planach i ostrzegł Atrachasisa.
Król zbudował wielką łódź, w której schronił się wraz z rodziną i różnymi gatunkami zwierząt. Potop trwał siedem dni. Enlil zrozumiał, że bogowie nie mogą już dłużej wysługiwać się ludźmi i sami muszą pracować, pozwolił również na odrodzenie się ludzkiej cywilizacji. W celi kontrolowania liczebności ludzi zsyłał na kobiety bezpłodność i stworzył demony mordujące dzieci.

Według jeszcze innej wersji mitu, Enlil zesłał na ludzi potop, gdyż obrazili oni bogów. Enki ostrzegł króla Ziusudrę. Po trwającym siedem dni potopie Ziusudra zszedł na ląd i złożył Enlilowi oraz Anu (ojciec Enlila i Enkiego) ofiarę. Bogowie obiecali mu życie wieczne, a ludzkości świetlaną przyszłość.

-----
To mity w oryginalnym brzmieniu, nie zniekształconym przez fantastów, można sprawdzić w każdej książce dotyczącej mitologii sumeryjskiej i babilońskiej.
Widać pewne podobieństwa z przekazem danym Raelowi. (np. dwaj bogowie, obietnica nieniszczenia więcej ludzkości, obdarzanie wybrańców nieśmiertelnością w świecie bogów, przynależność bogów do rasy do złudzenia wyglądającej jak ludzie, pokrewieństwo genetyczne bogów i ludzi oraz możliwość posiadania wspólnego potomstwa). Każdy może wymyślić opowieść o spotkaniu z mieszkańcami innych światów, ale spreparowanie tej konkretnej historii wymagałoby znajomości mitologii sumeryjskiej i apokryfów Starego Testamentu (w szczególności Księgi Henocha). W latach 70-tych XX wieku oczywiście znano treść sumeryjskich glinianych tabliczek i zwojów z Qumran, ale wiedza taka nie istniała poza wąską grupką specjalistów. Sprawa nie jest taka jednoznaczna, jak by to się wydawało:)