Fruwająca prądnica - przykład

W poprzednim wpisie zasugerowałem możliwość zasilania statku zewnętrznymi polami magnetycznymi.

Jak wiadomo, Ziemia posiada własne pole magnetyczne, nie jest też nieruchoma, wiruje wokół własnej osi i pędzi po swojej orbicie. Słońce również posiada pole magnetyczne. Co do innych planet, nie mam pewności, źródła nie są zgodne. Galaktyka także ma swoje pola magnetyczne.

Niektóre teorie zakładają, że próżnia jest zbudowana z "pól skalarnych", to taka bezgradientowa (bezkierunkowa lub wielokierunkowa) odmiana magnetyzmu. Materia albo pole elektryczne może je zakłócić, co objawia się uporządkowaniem linii sił magnetycznych i powstaniem pola magnetycznego.

Gdyby w kosmosie rozwiesić ogromny pierścień z drutu i ustawić go pod kątem prostym do linii sił magnetycznych w danym miejscu, w pierścieniu popłynąłby prąd elektryczny. Oczywiście w statku nie byłoby żadnego pierścienia z drutu, to tylko przykład koncepcji.
Właściwie już teraz można by zastosować takie urządzenie do zasilania satelitów i stacji kosmicznych. By zwiększyć skuteczność należałoby pierścień doprowadzić do rezonansu z lokalnym polem magnetycznym (np. w pobliżu Ziemi to będzie 7Hz), poprzez przerwanie go w jednym miejscu i dołączeniu regulowanego kondensatora. Powstałby obwód rezonansowy LC, na kondensatorze wytworzy się napięcie.

Ilość wytwarzanej energii jest proporcjonalna do częstotliwości, natężenia pola magnetycznego, ilości zwojów i średnicy pierścienia.

Chyba nie powinienem zdradzać tego pomysłu, gdyż nie będę mógł go opatentować. Na szczęście nikt inny też nie:)