Księga Zohar

Poprzedni wpis wzbudził trochę kontrowersji (m.in. na grupach dyskusyjnych) i niedowierzania.
Cóż mi pozostało, podjąłem się wysiłku przepisania fragmentów tych dawnych ksiąg, by każdy zainteresowany mógł się z nimi zapoznać i wyrobić własne zdanie w tej kwestii. Celowo pominąłem komentarze autorów „Maszyny do produkcji manny”, by niczego nie sugerować. Zresztą nie będę przepisywał całej książki, kto chce może znajdzie egzemplarz w pobliskiej bibliotece uniwersyteckiej:)

W oficjalnej „Biblii”, w „Księdze Daniela”, czytamy:

„Patrzałem,
aż postawiono trony,
a Przedwieczny zajął miejsce.
Szata Jego była biała jak śnieg,
a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny.
Tron Jego był z ognistych płomieni,
jego koła- płonący ogień.
Strumień ognia się się rozlewał
i wypłynął od Niego.
(...) Patrzałem w nocnych widzeniach:
a oto na obłokach nieba przybywa
jakby Syn Człowieczy.
Podchodzi do Przedwiecznego
i wprowadzają go przed niego.”
(Księga Daniela 7,9-12)

Księga „Zohar” była, jak większość starożytnych tekstów, przekazywana ustnie z pokolenia na pokolenie (łącznie ok. 60 pokoleń!) pomiędzy wtajemniczonymi. Dzięki temu przetrwała liczne akcje palenia ksiąg i nie wpadła w łapy bezbożników. Została spisana dopiero w 1290r. przez Mojżesza bar Szem Tow z Leonu (Hiszpania).
Dla przykładu- również „Iliada” i „Odyseja” długo były przekazywane ustnie zanim zostały spisane. Teksty „Starego Testamentu” spisano po wielu stuleciach, „Nowego” po prawie stu latach. „Koranu” również... (itd.).

Jak jeszcze ktoś żywi przekonanie o wyższości współczesnego człowieka nad starożytnymi pastuchami mieszkającymi w domach z cegły mułowej wypalanej w słońcu (na Bliskim Wschodzie nie było zbyt dużo drzew na podpałkę), to proponuję nauczyć się jakiejkolwiek książki na pamięć. Całej, słowo w słowo, z każdą kropką i przecinkiem. A oni bezsprzecznie to potrafili. Powodzenia.

A oto i trochę obiecanych fragmentów opisujących maszynę:

„Górna mądrość znajduje się we wnętrzu głowy; jest ona ukryta i nosi nazwę górnego mózgu; mózgu ukrytego, który przynosi uspokojenie i który sam jest spokojem. A nie ma syna człowieczego, który by wiedział coś o nim.”
(MŚZ 58)

„Ma on trzy wydrążone głowy; jedna w drugiej, i jedna ponad drugimi. Jedna głowa jest mądrością i ta jest najbardziej ukryta... mądrość owa jest ukryta; jest to najwyższa ze wszystkich mądrości.”
(MŚZ 59)

„...czoło zaś ...otwiera się ku lampie.”
(MŚZ 89)

„A wyższa ukryta mądrość zawiera to wszystko, co jest również w innej. Zaś nazywana jest wyższym, ukrytym Edenem, i to właśnie jest mózg Starodawnego Świętego”.
(MŚZ 104)

„Zaś Przyjmujący ten rozpościera się w dół, ku brodzie, do tego stopnia, że w brodzie jest osadzony...”
(MŚZ 111)

„Mózg ten jest wydrążony, [oko] oświetla trzy białości ponad okiem.”
(MŚZ 116)

„Nos . W nosie tym, w znajdującej się w nim rurze nozdrza, płynie do Małego Oblicza oddech życia. I w nosie tym, w przewodzie jego nozdrza, zawieszone jest H, oznaczające życie H, które różni się od niższego. A oddech ten wychodzi z ukrytego mózgu i nazywany jest oddechem życia.”
(MŚZ 136)

„A wyższa łaska jest rozciągnięta i ukształtowana, cała przecz wypełniona przez ów ukryty mózg... są tam bowiem trzy górne głowy- dwie z nich zawarte w trzeciej. Przyłączone są one do wpływu, i w nim zawarte.”
(MŚZ 172)

„A są trzy wyższe głowy; dwie głowy i jedna, która je zawiera...”
(MŚZ 175)

„Mądrość ta jest otwarta, i wypływa z niej rzeka, biegnąc w dół, by nawodnić ogród. I wpływa ona do głowy Małej Twarzy (...), stamtąd zaś rozprowadzona jest do całego ciała, nawadniając wszystkie owe rośliny.
(MŚZ 188)

„Ten odpływ, który prowadzi z mózgu, nie jest zakryty. Obydwa te przewody spotykają się w jednej głowie, w głębi morza.”
(MŚZ 193)

„Mądrość jest też wyraźnie przedłużona, zrozumienie zaś wychodzi jakby od niej. I widać, iż są one mężem i niewiastą. Mądrość jest ojcem, zrozumienie matką”
(MŚZ 221)

„W szkole Rav Jejewy Starszego uczą jak następuje: dlaczego I zawiera w sobie V oraz D, a nie rośliny ogrodu? Ponieważ tak zwane V jest innym ogrodem, podobnie jak D, zaś D nawadniane jest z niego. W sumie daje to cztery. To zaś są owe tajemne rzeczy, o których powiada Pismo (Księga Rodzaju 2,10): Z edenu zaś wypływała rzeka, aby nawadniać ów ogród, i stamtąd się rozdzielała... Czym jest ów Eden? Wyższą Mądrością. I to właśnie jest I, które nawadnia ogród, który jest [oznaczony jako] V ...i stamtąd się rozdziela, dając początek czterem rzekom.”
(MŚZ 251)

„Wszystkie rzeczy są połączone; ojciec i matka (mądrość i zrozumienie), zawierają one i są ze sobą związane. Ojciec zaś wiąże bardziej [ściśle]. Całość zaś zjednoczona jest w Starodawnym Świętym. I przyłączona do świętego wpływu, do godności wszystkich godności.”
(MŚZ 310)

„I [eter] zawarty jest tam również, a to z powodu czegoś migotliwego, co wychodzi z głównej lampy, jaka znajduje się w ukryciu wnętrzności matki.”
(MŚZ 432)

„Rosa z białej głowy spływa do czaszki Małej Twarzy i tam się zbiera.”
(MŚZ 436)

„A rosę tę widuje się w dwóch kolorach: i ona to użyźnia pole świętych jabłoni. Z rosy tej mielą również mannę sprawiedliwych dla świata, który nadejdzie. I ona przywraca zmarłych do życia. Mannę zaś, jak się wydaje, robiono z owej rosy tylko raz, a mianowicie w czasie, gdy Izrael błąkał się po pustyni. Wtedy to Starodawny żywił ich z tego miejsca. Później nie doszło już do tego nigdy więcej. Albowiem zostało powiedziane (Księga Wyjścia 16,4) Oto ześlę wam chleb z nieba na kształt deszczu. A także (Księga Rodzaju 27,28) Niechaj tobie Bóg użycza rosy z niebios...”
(MŚZ 437)

„Z pierwszego mózgu wyciągani są w słabe loki Panowie Równowagi... Z drugiego mózgu wyciągani są Panowie Alarmu i Zawodzenia, wisząc w mocnych lokach... Z trzeciego mózgu wychodzą Panowie Zasad, wisząc w lokach tych włosów, które znajdują się w pośrednim {stanie, czyli nie są ani słabe, ani mocne].”
(MŚZ 488)

„Czoło to... jest czołem służącym do wykorzenienia grzeszników, stosownie do ich czynów. Kiedy więc czoło to jest otwarte, Panowie Sądów drażnią tych, co wstydzą się swych czynów”.
(MŚZ 496)

„Nos Starodawnego Świętego jest długi i wystający. [Stąd] nazywany jest on Długonosym. Lecz ów drugi nos jest krótki, a kiedy zaczyna dymić, dzieje się to szybko i sąd się budzi do pracy.”
(MŚZ 572)

„Ta mowa, która wychodzi z zewnątrz, przebija się w przestrzeń, wylewając się i wznosząc, i płynąc w świat. A z niej powstaje głos... który wchodzi w uszy.”
(MŚZ 592)

„Dlatego też każda modlitwa i każde życzenie, które człowiek pragnie zanieść przed Najświętszego- błogosławione jest Jego Imię!- muszą być wypowiedziane jako słowa z jego warg. Jeżeli bowiem nie wychodzą one z jego ust, to ani modlitwy, ani też życzenia, nie są wypowiedziane. Kiedy natomiast słowa wychodzą z jego ust, to natychmiast wyrywają się w przestrzeń i unoszą się, i lecą, i przekształcone są w głos. I przyjęte są przez tych (Panów Skrzydeł), których służbą jest przyjmowanie...”
(MŚZ 595)

„...matka jest wydłużona i otoczona czystym eterem. Biel obejmuje matkę ...iskry zaś wchodzą i wychodzą na zewnątrz, to i tamto jest też połączone, tworząc jakby jedną część. Kiedy zaś trzeba, jedno idzie w górę, to jedno ponad to drugie, następnie zaś jedno pokrywa drugie od przodu.”
(MŚZ 651)

„Kiedy świat potrzebuje łaski, otwiera się święty wpływ, a także wszystkie części brody... i ze wszystkich wypływa łaska.”
(MŚZ 666)

„Wargi te szemrzą moc, i szemrzą one mądrość”.
(MŚZ 679)

„...Pewnego dnia, usuwając zasłonę otaczającą króla w pieczarze Maronia, ujrzałem ognistą latarnię, która oświetlała jego twarz ...od tego dnia byłem wylękniony i ostrożny w mej wiedzy o nim; i z tej też przyczyny unikałem ich przez wszystkie dni mojego żywota.”
(MŚZ 704)

„Błogosławiony udział tego, kto wobec słodyczy króla zachowuje rozwagę; ten kosztuje jej smak z właściwą miarą, jak powiedziane jest w Piśmie (Psalm 34,8): Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan, oraz (Przysłowia 9,5): Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem.”
(MŚZ 706)

„Samiec przedłużony jest do wnętrza wiedzy, a wszystkie komory i zgromadzenia (miejsca zgromadzenia się) są wypełnione. Zaczyna się to od wierzchu czaszki i idzie przez całe ciało; od piersi od ramion i od całości. Do jego pośladków zaś przylega iskra lampy głównej, i daje ona światło. A jedna czaszka wychodzi czymś ukrytym ze wszystkich stron. A świecąca rzecz pochodzi z dwóch wydrążonych w niej (czaszce) mózgów, przymocowana zaś jest od męskiej strony...”
(MŚZ 709)

„Dalej ciało przechodzi w dwie nogi (irygacje), pomiędzy nimi znajdują się dwie nerki, dwa męskie jajka. Wszystek olej, wielkość i męska siła z całego ciała w nich się zbierają... dlatego też nazywane są zastępami; jeden z nich nosi nazwę Zwycięstwo, drugi nazwę Chwała... Zwycięstwo i Chwała są zastępami, dlatego [nazywamy go] Panem Zastępów. Na samym dole jego ciała znajduje się męski członek, który nazywany jest fundamentem.”
(MŚZ 740)

„A wszystkie one (świętości) pochodzą z górnej głowy czaszki... z kierunku górnego mózgu... błogosławieństwa te płyną do wszystkich naczyń ciała, sięgając w końcu tych, które zwą się zastępami. I strumień ten zbiera się tam i zostaje, a potem płynie do świętego fundamentu. [Substancja ta] jest całkowicie biała, a stąd nosi nazwę łaski. Łaska ta spływa zaś do Najświętszego ze Świętych, jak to zostało napisane (Psalm 133,3): ...bo tam udziela Pan błogosławieństwa życia na wieki.”
(MŚZ 759)

„Cały strumień [błogosławieństw], który płynie z ciała, zbiera się tam, w miejscach zwanych zastępami... a napływ ten, gdy już się zbierze w zastępach, pozostaje w nich najpierw, dopóki nie spłynie do świętego fundamentu. Że jest całkowicie biały, nazywany został łaską. I ta właśnie łaska spływa w miejsce Najświętsze ze Świętych...”
(MŚZ 761)

„A z czaszki tej destyluje się rosa, po zewnętrznej stronie [czaszki], i każdego dnia napełnia jego głowę. O której to [rosie] zostało napisane (Pieśń nad Pieśniami 5,2): Głowa ma wypełniona jest rosą. A z rosy tej, co spływa z jego głowy, z tej, co jest dla każdego, zmarli powracają do życia w świece, który będzie.”
(WŚZ 44)

„A rosa ta podtrzymuje świętych w gorze. I robi się z niej mannę dla sprawiedliwych świata, który nadejdzie. Nią też użyźnia się pole świętych jabłoni.”
(WŚZ 48)

„Z tej czaszki (głowy) białość spływa w kierunku czaszki Małej Twarzy... a stamtąd rozchodzi się do pozostałych niższych czaszek, których nie liczono.”
(WŚZ 56)

„W wydrążeniu tej czaszki znajduje się eteryczna skóra górnej mądrości, która jest ukryta przed wszystkimi. [Skóra ta] tworzy przegrodę, której nie widać i której nie należy otwierać. A skóra ta jest zrobiona w celu okrycia nią mózgu, który jest ukrytą mądrością. I ponieważ mądrość ta jest okryta skórą, której nie wolno otwierać, nazywana jest ukrytą mądrością (...) skóra ta ma otwór zwrócony w kierunku Małej Twarzy, i przez ten otwór jego mózg rozciąga się dalej i wychodzi na zewnątrz do trzydziestu dwóch dróg bocznych.”
(WŚZ 58)

„Niemniej skóra ta jest otwarta od spodu i tego właśnie oni uczą. Na Starodawnym Dni wyryte są też litery Th, I oraz V, nie ma ich wszakże na oknie (pęcherzu), które wisi w nim i które jest bez skazy.”
(WŚZ 64)

„Czoło tej czaszki nazywane jest Przyjmującym. I jest to pożądanie pożądań ...czoło otwarte do przyjęcia niższego. Odsłonięciem jest całej głowy, a także owej czaszki.
Czoło tej czaszki jest pożądaniem pożądań. Pożądanie Małego Oblicza ma zawrzeć w sobie tamto pożądanie.”
(WŚZ 89)

„A kiedy [czoło] jest otwarte, modlitwy Izraela zostają przyjęte. Kiedy więc jest otwarte?- rzekła rabbi Szymon i zamilkł.
Potem spytał znowu: Kiedy?
I zwrócił się do syna swego, rabbiego Eleazara: Kiedy jest otwarte?
Zaś rabbi Eleazar odparł: Gdyż cały czas, we wszystkie dni tygodnia, sąd zalega nisko, w Małym Obliczu, podczas gdy w szabat, w czasie gdy otwarte jest czoło zwane Przyjmującym, gniew ucicha, pojawia się pragnienie, a modlitwy zostają przyjęte.”
(WŚZ 91)

„Tradycja: w miejscu tym nie ma włosów, gdyż jest ono otwarte i nie osłonięte.
(WŚZ 103)

„...wszystko to, co darzy łaskami nie ma na oku żadnego zakrycia, ani też żadnej brwi nad okiem. O ile mniej ochrony wymaga wtedy biała głowa... o ile zaś bardziej [brak ochrony oka] jest właściwy w odniesieniu do Starodawnego Dni... który baczy na wszystko, który karmi wszystkich, i który nigdy nie zasypia.”
(WŚZ 115)

„A chociaż ma on dwoje oczu, zlewają się one w jedno...”
(WŚZ 121)

„Pierwsza białość świeci, idąc w dół i w górę...
Tradycja: białość ta świeci i kopie, a daje ona światło trzem lampom... Te zaś świecą doskonale i z zapałem. Druga białość świeci, idąc w dół i w górę, a kopie ona i wychodzi do trzech innych lamp... One zaś również świecą doskonale i z zapałem. Trzecia białość zapala się i świeci, idąc w dół i w górę, a wychodzi ona z ukrytej części mózgu...”
(WŚZ 123)

„...trzy osłony, które pozostają, kiedy trzeba je otwierać.”
(WŚZ 133)

„Tradycja: oko to nie jest ukryte: obydwa bieleją jako jedno. A każde z nich jest prawe. Lewego nie ma.”
(WŚZ 134)

„I dlatego nazywane jest otwartym okiem; a także górnym okiem, świętym okiem, okiem baczącym na wszystko, okiem, które nigdy nie drzemie, ani nie zasypia, okiem opieki nad wszystkimi. I o tym właśnie napisano (Przysłowia 22,9): Błogosławione dobre oko TVB OIN HVA IBVRK. Nie czytaj jednak: błogosławione IBVRK. Czytaj błogosławiące IBRK. Zwane jest bowiem okiem szczodrym, okiem obdarzającym wszystkimi łaskami.”
(WŚZ 137)

„Tradycja: w dolnym oku nie ma światła; nabiera ono czerwonej lub czarnej barwy tylko wtedy, gdy pada na nie białe światło górnego oka... nikt jednak nie wie, kiedy światło to zaświeci.”
(WŚZ 139)

„W jego dolnym oku znajduje się oko prawe i oko lewe, oboje w różnych kolorach... Natomiast [w górnym oku] nie ma lewego oka, oboje leżą bowiem na jednej ścieżce i całe oko jest prawe... nie jest ono też wcale podobne do tego poniżej, [którego] oczy zawierają trzy kolory, a mianowicie czerwień, czerń i biel. I nie zawsze są one otwarte.”
(WŚZ 149)

„Ktokolwiek zasiada [na tronie], ma nad nim władzę, dopóki nie zostanie zdjęty z owego tronu i posadzony na innym. Pierwszy tron zostaje wówczas odrzucony, tak by poza Przedwiecznym nikt inny nie miał władzy zasiadania na tronie.”
(WŚZ 168)

„Nos ten, a mianowicie znajdujące się w nim nozdrze, wdmuchuje oddech życia w Małe Oblicze, nazywany jest kropidłem. A niesie on ów oddech w dół, [gdzie] jest odświeżany, oddech ten, co wychodzi z rur. Inny oddech wychodzi w Małym Obliczu, by pobudzać je w ogrodzie Edenu.”
(WŚZ 175)

„...zawiera ona... tę część włosów jego głowy, która biegnie w dół, ponad jego uszami, i która biegnie w dół przed uszami, w jednym paśmie... sięgając ust."
(WŚZ 215)

„...[idzie ona] w zrównoważony sposób, od górnej partii ust do drugiej górnej partii ust.”
(WŚZ 216)

„...[wychodzi ona] ze środkowego miejsca pod nosem, z miejsca pod dwoma rurami. Jedna ścieżka idzie na zewnątrz, a włosy tej ścieżki są przerywane, lecz zakrywają twarz zarówno z jednej, jak i z drugiej strony.”
(WŚZ 217)

„...są to włosy ukształtowane w górę, wychodzą one z miejsca poniżej górnej części ust do punktu ponad nimi, zakrywając miejsce wonne, aż do wyższej części ust. A włosy te idą znów w dół, do początku ścieżki, czyli poniżej ust.”
(WŚZ 220)

„Włosy zatrzymują się tutaj, a w miejscu wonnym widoczne są dwa jabłka. Piękne są one i miłe dla oka, gdyż przez nie żyje świat.”
(WŚZ 221)

„Jedna nić włosów otacza podbródek i zwisa ona nieruchomo aż do pępka.”
(WŚZ 222)

„...włosy brody splecione i pomieszane z tymi włosami, które zwisają w równowadze, i które nie wychodzą na zewnątrz, jedne ponad drugimi.”
(WŚZ 223)

„W tych trzynaście części [brody] wpływa, a potem z nich wypływa, trzynaście fontann oleju o wielkiej dobroci. I leją one ów olej, i namaszczone są nim; olejem, który płynie w trzynastu częściach.”
(WŚZ 229)

„Co oznaczają owe słowa (Księga Przysłów 1,20): Mądrości wołają na zewnątrz? A potem: Na ulicach głos swój podniosła.”
(WŚZ 244)

„Mądrości wołają na zewnątrz- powiada się jedynie wtedy, gdy ściąga się je z ukrytego mózgu i gdy pracuje tylko jeden mózg, ponieważ [mądrość] nie pojawiła się jeszcze w dolnym mózgu, a jest zebrana tylko w górnym. Kiedy jednak płynie ona z pierwszego [mózgu] do drugiego, Pismo powiada: Podniosła swój głos- mówiąc o niej w liczbie pojedynczej. I ponieważ płynie ona z mózgu do mózgu poprzez owe pasma, które łączą obydwa mózgi, jeden z mózgów wykonuje w nich całą pracę ...aby w ten sposób wszystko było przez ów mózg nawodnione.”
(WŚZ 245)

„Początek pierwszej części stanowi trzydzieści jeden równo rozłożonych loków, które rozciągają się aż do ust. W każdym loku znajduje się trzysta i dziewięćdziesiąt oddzielnych pasm... każdy lok posiada w sobie trzydzieści jeden światów, które są zdolne do władania i są widzialne... Pierwszy świat... włada... tysiącami tysięcy i miriadami miriad Panów Puklerzy. Drugi świat... włada... siedmioma i pięćdziesięcioma tysiącami ścieżek Panów Ostrzegania... trzeci świat... kontroluje dziewięćdziesiąt sześć tysięcy Panów Zawodzenia.”
(WŚZ 292)

„Tradycja: w czasie gdy ta część brody Starodawnego Dni jest otwarta, wszyscy Panowie Ostrzegania, Zawodzenia i Sądu znajdują się w ukryciu i dobrym zamknięciu, żaden z nich nie może być uwolniony, by nie spowodował zepsucia. Gdyż ścieżkę tę otwiera się dla napraw. I... jest to ścieżka, która zapala ogień, oświetlona jest więc, i trzeba ją zamykać.”
(WŚZ 376)

„Istnieje łaska wewnętrzna i łaska zewnętrzna. Wewnętrzna łaska jest tą, o której mówią, że należy do Przedwiecznego i jest ukryta w części jego brody, nazywanej zakątkiem brody. Żaden człowiek nie powinien uszkodzić tej brody, nazywanej zakątkiem brody. Żaden człowiek nie powinien uszkodzić tej brody, mając wzgląd na wewnętrzną łaskę przedwiecznego (...) Dlaczego? Dlatego, by nie uszkodzić kanałów łaski Przedwiecznego (...). Tradycja w Księdze Tajemnicy mówi, że niezbędne jest dla łaski, by się powiększała i rosła, i nie powinna się wyczerpać, albo też zostać odcięta od świata. (...) I to właśnie jest (...) łaska Przedwiecznego. Co się tyczy łaski stałej; łaska nazywana łaską stałą jest inną (łaską), należącą do Małej Twarzy, napisane jest zaś o niej (Psalm 89,2) Gdyż powiedziałem: łaska moja gromadzić się będzie na wieki. Jednakże łaska Przedwiecznego jest łaską prawdziwą. A ta (...) nie jest dla życia ciała, lecz tylko dla życia duszy.”
(WŚZ 398)

„Rabbi Abba powstał i rzekł: Są to włosy pomieszane z tymi, które zwisają. Nazwa ich brzmi Głębokie Części Morza, gdyż wychodzą one z osadów mózgu, i z tego miejsca Panowie Badań wyrzucają wszystkie ludzkie grzechy, i są z niego wyrzucane.”
(WŚZ 439)

„A ponieważ ta [trzynasta] część zawiera wszystkie [pozostałe]... żadnej z nich nie widać. Nimi zaś płynie olej wielkiej dobroci w trzynastu kierunkach do wszystkich tych niższych części, które płyną z olejem... Te części, które są w brodzie, są kształtne i biegną w wielu kierunkach ku dołowi. A nie jest widoczne, w jaki sposób rozciągają się one dalej i wychodzą. Ukryte są przed wszystkimi, przed wszystkimi schowane. Nie ma takiego, kto znałby owo miejsce w Starodawnym, do którego one sięgają. Każda z nich jest zamknięta...”
(WŚZ 483)

„Rabbi Szymon rzekł zgromadzonym: Zasłona, którą widzicie nad sobą, rozcięta jest i otwarta. Ja zaś widzę, iż wszystkie części biegną w jej głąb i świecą w głębi tego miejsca. Lampę Najświętszego- błogosławione Jego imię!- otacza wokół pokrywa, która jest rozdzielona na cztery wsporniki w czterech kierunkach. Jeden wspornik sięga od podstawy do szczytu, a w jego uchwycie spoczywa naczynie z ogniem. W naczyniu z ogniem są cztery klucze (otwieracze), zaostrzone (lub zębate) ze wszystkich stron. Części te łączą się z pokrywą, biegną do niej od szczytu do podstawy. To samo dotyczy drugiej, trzeciej i czwartej podpory. Pomiędzy podporami znajduje się osiemnaście połączonych stóp tych podpór, i świecą one w głębi lampy, która jest wydrążona w tej pokrywie. I tak jest we wszystkich czterech kierunkach.”
(WŚZ 494)

„W wydrążeniu tej czaszki znajdują się trzy inne wydrążenia, a mózg spoczywa w ich wnętrzu. Okrywa je skóra, która ma pęknięcia. Skora ta bowiem nie jest tak twarda i nieprzenikliwa jak skóra Starodawnego Dni”
(WŚZ 559)

„Z pierwszego wydrążenia rozdzielona jest fontanna [by iść] w czterech kierunkach, i wychodzi ona na zewnątrz mózgu. A w wydrążeniu tym spoczywają również trzydzieści dwie ścieżki, oddechy mądrości. Z drugiego wydrążenia wychodzi inna rozdzielona fontanna, i otwiera się [z niej] pięćdziesiąt wrót... z trzeciego zaś wychodzi tysiąc tysięcy zgromadzeń i izb mądrości. [Mądrość] spoczywa na nich i w nie się rozchodzi. To [trzecie] wydrążenie znajduje się pomiędzy [pierwszym] wydrążeniem a tym [drugim] wydrążeniem. Wszystkie zgromadzenia wypełnione są z dwu stron. Te trzy wydrążenia rozciągają się w całym ciele, od jednego bloku do drugiego; z nimi łączy się całe ciało.”
(WŚZ 563)

„Tradycja: w czaszce głowy zwisają tysiące tysięcy i miriady miriad, słowem wielka liczba kędziorów splecionych z czarnych włosów, a wszystkie one mieszają się jedne z drugimi i przeplatają. Nikt nie liczył pasm każdego kędziora, ani też loku z nim połączonego. Jedne z nich są czyste, a inne brudne.”
(WŚZ 570)

„Z fontanny pierwszego wydrążenia tej czaszki włosy prowadzone są w przewody. A loki, które wiszą z wielu fontann zasilanych przez to wydrążenie, są zaprzęgnięte do pracy. Z drugiego wydrążenia wychodzi na zewnątrz pięćdziesiąt fontann i włosy są przez fontanny te prowadzone w przewody. A loki, które wiszą i które pomieszane są z innymi lokami, zaprzęgnięte są do pracy. Z trzeciego wydrążenia wychodzi tysiąc tysięcy zgromadzeń i izb, włosy zaś prowadzone są przez nie w przewodzenie, a lok na loku, wszystkie z nich, zmuszone są do pracy...”
(WŚZ 577)

„Czoło to... jest inspekcją inspekcji. I nie otwiera się go z wyjątkiem czasu, gdy jest to niezbędne dla zbadania grzeszników (lub dłużników) oraz przyjrzenia się ich czynom. A także czasu, gdy modlitwy Izraela wznoszą się przed Starodawnego Dni z prośbą o łaskę dla jego synów. Wtedy to otwiera się czoło, które jest pożądaniem pożądań, i świeci ono (lub wpływa) w czoło Małego Oblicza, a gniew opada.”
(WŚZ 588)

„Czas ten, gdy ...twarz Starodawnego Dni świeci w twarz Małego Oblicza, a czoło jego świeci w tamto czoło, czas ten zwany jest czasem Przyjmującego.”
(WŚZ 595)

„Oczy w głowie [Małego Oblicza} różnią się od innych oczu ...kleista materia, która wypełnia zbiornik, znajdujący się ponad powiekami, zamalowuje oczy te całkowicie; tak więc wszystkie one zamalowane są na czarno.
(WŚZ 607)

„Gdy oczy jego są otwarte, powiada się, iż są piękne jak oczy gołębic: czerwone, czarne i żółte.”
(WŚZ 619)

„Drugim kolorem jest czerń- jak kamień wychodzący raz na tysiąc lat z głębi wielkiego morza. Kiedy kamień ów wychodzi, poruszenie powstaje w morzu i moc. I jest to głos morza, a jego obroty zmuszone są płynąć. Nasłuchuje ich zaś wielka ryba, zwana Lewiatanem.”
(WŚZ 632)

„Tradycja” w oczach tych, w dwóch z ich kolorów, a mianowicie w czerwieni i w czerni, spoczywają dwie łzy. Kiedy zaś najświętszy ze świętych pragnie być łaskawy dla Izraelitów, łzy te spływają, by napełnić się w wielkim morzu słodyczą.”
(WŚZ 659)

„Nos ten... są tam trzy palące się w jego rurach płomienie. Z nosa tego wydobywają się dym, ogień i sadza. Gdyż napisane jest (Druga Księga Samuela 22,9): Uniósł się dym z jego nozdrzy...
Dym bucha i uchodzi na zewnątrz. A barwy jego są dwie: czarna i czerwona. Nazywają go gniewem, gorącem i zniszczeniem.”
(WŚZ 661)

„Jednakże w czasie, gdy najtajniejszy z ukrytych jest odsłonięty, lampy te nie świecą, sądzenie jest pobudzone i sąd wydany. Co powoduje wydanie sądu? Pożądanie pożądań [kiedy] nie jest odkryte. Z tego właśnie powodu grzesznicy zmieniają łaskę w sąd.”
(WŚZ 682)

„Nos ten jest krotki. Kiedy dym wznosi się w nim, by ujść na zewnątrz, dzieje się to gwałtownie i sąd jest gotowy.”
(WŚZ 686)

„Włosy te uformowane są od góry, z kardynalnej lampy wychodzi iskra. A iskra ta wychodzi z czystego eteru, wbijając się w miejsce pod włosami głowy (lub górnymi włosami), z miejsca poniżej loków znajdujących się nad uszami. I schodzi ona niżej, z przodu otworów usznych.”
(WŚZ 764)

„A Mojżesz wypowiedział te słowa [IHVH, IHVH] w miejscu sądzenia, by miary łaski spływały od Starodawnego do Małego Oblicza. Tak wielka była moc Mojżesza, że według ich nauki, potrafił wpływać na spływanie miar łaski do dolnych partii.
(WŚZ 696)

„Tradycja: w czasie gdy Izrael biada w niedoli, włosy nad uszami unoszą się tak, by głos mógł wejść w uszy, w rurę, która wychodzi z mózgu, i zbiera się [głos] w mózgu. Dalej idzie on w rurę nosa. A nos kurczy się wtedy i rozpala, z owych rur zaś bucha dym i ogień, i wszystkie moce są pobudzone, i dokonuje się pośsmsta. Zanim jednak z rur tych wyjdzie dym i ogień, głos idzie w górę, wpływając na sam szczyt mózgu, a z oczu spływają w dół dwie łzy. Dym i ogień wychodzą z otworów [nosa} pod [działaniem] głosu...”
(WŚZ 716)

„Tradycja: wszystkie pasma, które składają się na brodę, są znacznie mocniejsze niż pasma kędziorów utworzonych przez włosy na głowie. A włosy na głowie są długie; lecz zawijają się i nie są długie.”
(WŚZ 820)

„Jest bowiem powiedziane (Pieśń 5,11): kędziory jego bujne.”

„Z tej też przyczyny mądrość płynie i wychodzi na zewnątrz, nie jest to jednak mądrość mądrości, gdyż ta pozostaje cicha i nieruchoma.”
(WŚZ 858)

„W owym podobieństwie człowieka (Małym Obliczu) zaczyna się mężczyzna i kobieta, tworząc naczynie. Gdy podobieństwo to tworzy się w poszczególnych częściach, [tworzenie] zaczyna się od klatki piersiowej, od miejsca między ramionami, gdzie wiszą włosy brody zwanej pięknością. A piękność ta rozciąga się niżej, formując dwie piersi. I przeciągnięta jest dalej, do swych tylnych partii, tworząc czaszkę kobiety. Całość zaś ukryta jest ze wszystkich stron we włosach twarzy tej głowy. One zaś (włosy) wpadają do zbiornika tej piękności... Kiedy zaś powstaje twarz w głowie tej kobiety, z tylnej części Małego Oblicza zwisa pukiel włosów, sięgając do [czubka] głowy kobiety. Jej włosy zostają pobudzone; każdy z nich w barwie czerwieni, która zawiera w sobie wszystkie inne kolory...
Tradycja: piękność ta rozciąga się od arterii serca, zanurza się i przechodzi na drugą stronę. I tworzy ona twarz kobiety, która sięga pępka. Od pępka się zaczyna i na pępku kończy. Co więcej, piękność ta rozciąga się dalej i tworzy wnętrzności męskiej części.”
(WŚZ 945)

„Tradycja: pięć jest w niej organów płciowych odsłoniętych... głos w kobiecie tej odsłonięty; włosy w kobiecie tej odsłonięte; noga w kobiecie tej wystawiona na jaw; dłoń w kobiecie tej odsłonięta; stopa w kobiecie tej wystawiona na jaw...”
(WŚZ 964)

„Gdy yod, czyli ujście penisa jest odkryte, natychmiast odkrywa się też górna łaska. Łaską jest też sam penis; a nazwa ta bierze się stąd, że łaska zbiera się w ujściu penisa. Nie nazywa się go jednak łaską, dopóki nie otworzy się yod, czyli ujście.”
(WŚZ 969)

„A ramię to jest prawe i gdy siedzi on, prostują się jego stawy. Jednakże ramię to nie rozsuwa dłoni w owe trzy, wspomniane tu stawy.”
(WŚZ 1010)

„Tradycja: w lewej dłoni połączonych jest czterysta pięćdziesiąt [razy] jedna miriada, Panów Tarcz. Połączone są one z każdym poszczególnym palcem. A w każdym poszczególnym palcu znajduje się dziesięć tysięcy Panów Tarcz. Idź więc i licz, jak wiele ich w jednej dłoni!”
(WŚZ 1019)

„Kiedy je rozdziela, pogrąża on Małe Oblicze we śnie, oddzielając następnie niewiastę z tylnych części jego boków. I formuje on wszystkie jej części dla niej, trzymając ją w ukryciu do dnia, w którym ma przyjść do Męża.”
(WŚZ 1028)

„Wszystkie te osłony, które nie należą do ciała, wszystkie one są usunięte razem z ich brudem. I brudzą one każdego, kto zbliża się do ich ciał, by uczyć się od nich słów... I odskakują one na bok, nie będąc połączone ze zbiornikiem ciała. Dlatego też znajdują się na zewnątrz wszystkiego, luźne zarówno na górze, jak i na dole. Wewnątrz zaś pokryte są brudem.”
(WŚZ 1073)

„Sześć [ich]wychodzi z gałęzi korzenia jego ciała.”
(KT 1,36)

„Ojciec jest na górze, matka pośrodku, oboje zaś są nakryci, tak to, jak tamto. Nieszczęsny ten, kto otworzy ich odsłonięte części.”
(KT 1,41)

„Jedna czaszka jest przygotowana i przedłużona na boki. A górną z obydwu [czaszek] wypełnia rosa.”
(KT 2,47)

Tłumaczenie całości księgi Zohar można znaleźć w książce „Kabała Rozszyfrowana” (George Sasson, „The Caballah Decoded”)

Na koniec przypomnienie, że starożytni nie mieli cywilizacji technicznej. Praktycznie nie konstruowali maszyn. Nie mieli takiej potrzeby, gdyż liczne wojny zapewniały dostawy niewolników. Nie posiadali więc słownictwa technicznego i używali słów takich jakie mieli pod ręką, np. określających części ciała (wyjątek- Indie).